Frame in een frame is een manier van kijken waarbij je je onderwerp laat opvallen door het letterlijk in te kaderen binnen iets anders in je beeld. Denk aan een persoon achter een raam, een landschap gezien door een boog, of een kind zichtbaar door een hek. Door zo’n natuurlijke omlijsting te gebruiken, trek je de aandacht naar wat er binnen dat kader gebeurt.

Soms ben je aan het fotograferen en lijkt alles vanzelf te gaan. Je vergeet de tijd, je omgeving verdwijnt naar de achtergrond, en je blik versmalt zich tot dat ene beeld dat móét kloppen. Je zit in een flow. Een soort tunnel van aandacht waarin alleen jij en je onderwerp bestaan.

De Noorderlicht Biënnale 2025 toont wat we al lang weten maar zelden benoemen: technologie en creativiteit zijn verweven. Machine Entanglements bewijst dat we niet door machines worden vervangen, maar ermee versmelten.

Een half-stacked CMOS-sensor is een slimme manier om camera's beter te maken. Stel je voor dat je camera een heel dun laagje heeft dat licht opvangt en omzet naar foto's. Dat is de sensor. Normaal gesproken zitten alle onderdelen van deze sensor naast elkaar op één plat vlak, net zoals alle kamers in een bungalow op de begane grond staan.

Als fotograaf draai je bewust aan je diafragma om de achtergrond wazig te maken. Waarom maak je opzettelijk delen van je foto onscherp?

Voor groepen in diverse samenstellingen

Vandaag gaf ik een workshop in de whitebox in Bouwwurk van Arcadia in Leeuwarden. Thema van de workshop was ongemakkelijke beelden die schuren. Beelden die schuren raken soms ook iets dat we liever niet willen zien. Dat maakt ze spannend – maar ook waardevol.

Alles wordt anders in de regen. Straten veranderen in spiegels die het licht van winkels en lantaarnpalen terugkaatsen. Plassen worden kleine meertjes waar je gebouwen en mensen in terug ziet. De gewone stoep wordt plotseling interessant door al die glimmende vlakken.

Perfecte huid, strakke poses en onberispelijke belichting – fotografie leek jarenlang een wedstrijd om technische perfectie. Maar steeds meer fotografen en hun publiek kiezen bewust voor het tegenovergestelde: beelden die ademen, trillen en soms zelfs een beetje rommelig zijn. Deze rauwe, authentieke fotografie verovert niet alleen Instagram en portfolio's, maar raakt aan iets  in de behoefte aan echtheid in foto's.

We hangen vast in onze routine. Elke fotograaf kent het: ooghoogte, f/8, gouden uur. Veilig, maar ook saai. De echte magie gebeurt juist als je iets anders doet. Je comfortzone houdt je tegen. Hij fluistert in je oor: "Gebruik die 50mm weer, die werkt altijd." "Ga niet te dicht bij dat model staan." "Wacht op het perfecte licht." Het resultaat? Foto's die goed zijn, maar niet bijzonder.

Wat een bijzondere dagen op Oerol! Ik liep over het eiland, voelde de wind, hoorde muziek en zag theater op de meest onverwachte plekken. Soms was het stil en klein, soms groot en vol mensen.

Moderne fotografie draait niet alleen om creativiteit en een goed oog voor detail. Tegenwoordig zijn de juiste hard- en software net zo belangrijk als je camera. Of je nu een beginnende hobbyist bent of een ervaren professional, zonder de juiste technische hulpmiddelen kom je niet ver.

Als fotograaf maak ik veel meer foto's dan ik ooit kan laten zien. Voor elke foto die ik deel op sociale media, heb ik tientallen andere foto's die niemand te zien krijgt.

Een negatief is zoals een tussenstap bij het maken van foto's. Het is een doorzichtig stukje plastic of glas met een speciale laag erop die reageert op licht. Deze speciale laag bevat zilver-chemicaliën. Wanneer licht erop valt, veranderen deze chemicaliën langzaam in zwart zilver. Maar je ziet nog niets gebeuren! Pas wanneer je de film behandelt met speciale vloeistoffen wordt het zilver zichtbaar zwart.

Elke fotograaf groeit door verschillende stappen. Deze stappen helpen je begrijpen waar je nu bent en wat je nog kunt leren.

Veel fotografen kijken vooral naar de nieuwste  features als ze een nieuwe camera kopen. Maar de belangrijkste dingen staan niet op die lijstjes met fancy functies.

De camera-industrie heeft ons jarenlang wijsgemaakt dat meer megapixels automatisch betere foto's betekenen. In 2025 blijkt dit een gevaarlijke misvatting. Een megapixel staat voor een miljoen beeldpunten die je sensor vastlegt, maar het echte verhaal ligt in wat er gebeurt wanneer je meer pixels op hetzelfde oppervlak probeert te proppen.