Als fotograaf maak ik veel meer foto's dan ik ooit kan laten zien. Voor elke foto die ik deel op sociale media, heb ik tientallen andere foto's die niemand te zien krijgt.
Er zijn opdrachten. Foto's voor een project dat nog niet openbaar is.Soms worden projecten geannuleerd en verdwijnen de foto's voor altijd. Privacy is belangrijk. Familiefoto's zijn te persoonlijk om te delen. Foto's van mensen die anoniem moeten blijven. Mooie beelden die te gevoelig zijn om te publiceren. Als fotograaf leer je wat je wel en niet mag delen. Niet elke mooie foto hoort voor iedereen.
Het is frustrerend. Andere kunstenaars kunnen al hun werk laten zien. Als fotograaf laat ik alleen een deel van mijn kunnen zien. Maar misschien is dat ook mooi. Niet alles hoeft gedeeld te worden. Sommige momenten zijn alleen voor de mensen die erbij waren.
Elke foto die ik maak, legt een moment vast dat anders verloren zou gaan. Of het nu mensen zijn die privacy willen, een bedrijf dat mij vertrouwt, of een familie die hun privémoment koestert - ik was er, ik heb het gezien, ik heb het bewaard.
Misschien is dat genoeg. Misschien is de echte kunst van fotografie niet het tonen, maar het zien. Het bewaren van momenten voor de mensen die ertoe doen. Achter elke foto die je van mij ziet, zitten veel verhalen die alleen ik ken. En soms hoort dat zo.
Reactie plaatsen
Reacties