Er zijn momenten die maar één keer gebeuren. Een man springt over een plas, zijn spiegelbeeld perfect zichtbaar. Deze momenten duren een fractie van een seconde, en dan zijn ze voorbij. Henri Cartier-Bresson noemde dit 'le moment décisif', het beslissende moment. Het ogenblik waarop alles klopt. De compositie is perfect, de emotie is raak, en alle elementen vormen samen iets dat meer betekent dan de onderdelen.
Cartier-Bresson zag fotografie als iets wat je vindt, niet maakt. Je loopt door de wereld met open ogen, voelt het moment aankomen, en dan gebeurt het. Klik. Eén foto. Geen tweede kans. Dit vraagt een bijzondere manier van kijken. Alert en ontspannen tegelijk. De camera wordt een verlengstuk van je oog. Aanwezig zijn zonder na te denken, zien zonder te oordelen, handelen zonder te aarzelen.
Geometrie en emotie komen samen. De lijnen kloppen, en tegelijk gebeurt er iets menselijks. Vorm en inhoud versmelten. Soms wacht je geduldig tot het moment zich ontvouwt.
Het beslissende moment vraagt geen technische perfectie, maar aanwezigheid. Het vermogen om te zien, te voelen wanneer een moment bijzonder is, en snel genoeg te zijn. Want zo'n foto is bewijs dat schoonheid kan oplichten in gewone momenten, als je maar leert om te kijken.
Reactie plaatsen
Reacties